Kucuk pembe karanfl

Kucuk bir karanfildi o kendi kendine yasayan yasadigindan mutlumuydu degilmiydi farkinda bile olmayan kocaman bir arazide saginda solunda tek tuk cicekleri goren her gordugunde mutlu olan ama hepsonunda yalniz kalan kucuk bir karanfildi o rengi neydi hic bilmiyordu herkes farkli bir renk soyluyordu kimi beyaz diyordu kimi kirmizi ama o pembe olmayi diliyordu, neden pembe diye sordu kendine defalarca neden pembe bunu cevabini hic bir zaman veremedi ne kendine nede soranlara ama pembe olmayi diliyordu halada diliyor iste :)

Sonra gunlerden bir gun birisi cok begendi onu ve tek basina o corak arazide buyumesini istemedi aldi bir saksiya dikti geldi gitti her gun suladi sevdi oksadi daha bi costu sanki karanfilcik daha cok cicek acti daha cok uretti kendini buyuttu gelistirdi ama bir sure sonra gelmez oldu ziyaretcisi gelmedi tek basina birakti artik buyudugunu dusundu tek basina yeter dedi ama bu sefer karanfilcigin saksisinin ona yetmedigini hesaplamadi dar geliyordu saksisi karanfilin yetmiyordu kendine beslenemiyordu eskisi gibi buyuyemiyordu en sonunda koklerinin yardimiyla kirdi saksisini eskisi gibi buyuk arazide diger ciceklerin beslendigi topraklardaydi iste, topraklardaydi ama gene bi basinaydi hep boylemi olmak zorunda diye dusundu... ya bi saksida tek basina ya herkesin icinde tek basina yokmuydu onu kendi bahcesine ekecek kimse yokmuydu yalnizligina son verecek kimse yokmuydu onunla birlikte yasayacak kimse gunler geldi gecti......

Evet iste vardi birisi vardi aldi onu koklerini zedelemeden yumusacik sardi onu aldi ve goturdu kendi bahcesine dikti hergun diger ciceklerle suladi bundan daha mutlu olamam iste diye dusundu karanfilcik ama gunler gectikce yanindaki cuha ciceginin ve diger yanindaki papatyanin koklerinin kendi koklerini zorladigini gordu mucadele etmesi gerekiyordu ama nasil mucadele edecegi ogretilmemistiki ona sonunda kendi kendine buldu cozumu kendi koklerini kuvvetlendirmeliydi bunun icin calisti koklerini kuvvetlendirdi ama bu kendini cok zayiflatmisti yapraklari saradi cicekleri soldu gun gectikce cirkinlesti gorunuste artik bir cicek degildi ama icinde hala pembe karanfil yasiyordu sadece yasam sartlarina uyum saglamak cabasiydi onu degistiren... fakat bunu kimse gormedi ben hala eski pembe karanfilim dedi kimse duymadi sonunda eskiden mutlu yasadigi bahceden sokulduu atildi.....

Yasaminin sonuna geldigini dusundu kucuk karanfilcik artik dedi iste bu son... buralarda kurur giderim kokleriyle tutunacak bir yer aradi her buldugu toprak parcasinda iste buldum diye sevindi sonra bulamadigini farketti uzuldu.... bir sevindi... bir uzuldu.... zaman boyle akip gitti onun icin

Simdi mi...

Simdi kendi topragini buldu karanfilcik istedigi toprak degil belki ama kendisini yasatacak ve urettigi cocuklarini buyutmeye yetecek bir toprak cocuklarini guclendirmesini sagliyacak bir toprak onun icin simsiki tutunuyor topragina kokleriyle
Koklerimi... okadar gucluki hic bir kuvvet artik onu sokup atamaz hicbir kuvvet onu yasamina son veremez.

Hayallerimi.... hala icinde hala yureginde.. o hala kucuk pembe bir karanfil :)